1. işid, her aklı başında insanın gaddarlığından tiksindiği kökten dinci bir paralı asker ordusuydu.

    tehdit altındaki kobani ise, türkiye'nin beşte birini oluşturan kürt nüfusun tarihsel, kültürel ve güncel bağlarla yakınlığı olan sivil bir kent idi.

    bu ikisi arasında denklik kurmaya çalışırken herhalde arkadaş güleceği yerini şaşırmış.

    şimdi operasyon diyorlar - yani memleketin %20'sinin akraba bildiği insanlara karşı. umarım siviller ölmez; lakin, operasyonun bir gövde gösterisi olduğunu, iç politikaya yönelik olduğunu herkes biliyor; abd de biliyor, rusya da bilyor, kürtler de biliyor. o yüzden he yap yap diyorlar - fasülyeden. ulan hiçbir derde deva olmayan bu operasyonla sen toplumun beşte birini devlete düşman ediyon, memleketin geleceğini çıra gibi yakıyon, adamlar hayır yapma der mi?
  2. mehmetçik vuruyor, türk lirası değer kazanıyor. mehmetçik vuruyor, borsa yükseliyor.

    istanbul menkul kıymetler borsası iki gün üst üste rekor kapanışla kapandı.

    kürtler 1960'ta amerikan gizli servisinin oyunlarıyla ayaklandırılmıştı. mehmetçik vuruyor, dolar düşüyor. yoksa, türkler amerikan emperyalizmini nihayet yeniyor mu?

    ay bana bir şeyler oluyor!

    yatırımcı mutlu, bankacı mutlu, işveren mutlu. tayyip çok güzel, sen de gelsene?
  3. "daha işimiz bitmedi"
    "münbiç'e de gireceğiz"
    "oraları tamamen temizleyeceğiz"

    bu savaş tamtamlarını her duyduğumda istisnasız midem ağzıma geliyor. bunlara tahammül edebilen, hatta coşkuyla karşılayan bir güruh var, biliyorum. ama bu güruh kalabalık mı? gerçekten çoklar mı? televizyon karşısında sıcak çaylarını yudumlarken dinledikleri bu sözlere keyifle kafa sallayan insan sayısı o kadar çok mu? umudumu kaybettim...